1965 Mayıs, Halil Lise 1 talebesi,
Ders Edebiyat, Öğretmen Nükhet Kayserilioğlu.
İtişip kakışmadığım tek Edebiyat öğretmenim.
Nükhet Hanım kürsüye bir oturdu mu ders bitmeden kalkmaz.
Boyu da küçük, arka sıraları zar zor görebiliyor
Benim durum kritik, 4 de verebilir, 5 de.
Her dersin son 15 dakikasında kurtarma sözlüleri yapılıyor.
Ben en arkada oturuyorum ve sözlüler başlamadan bir kaç dakika önce
yere oturuyorum, beni görmesine imkan yok.
Zil çalmasına 30 saniye kala oturuyorum yerime, kaldırıyorum elimi,
beni de kaldırın Hocam diye. Derken zil çalıyor, ders bitiyor. Hemen
yanına gidiyorum, Hocam çok da çalışmıştım , ama filan diyorum.
Bu numarayı üç kere yaptım, sonuncusunda dersler bitti.
Hemen yanına gittim, Hocam dersler de bitti ben bir türlü sözlüye
kalkamadım dedim. Biliyorum, biliyorum evladım senin ne kadar çok çalıştığını, merak
etme sen , dedi ve de biz de böylece geçmiş olduk Edebiyat dersinden.
Bizim ailede hiç tiyatrocu olmadı, ama başım sıkıştığında fena rol kesmem hani .